Barok włoski

anowi

Kosz z owocami – Michelangelo Merisi da Caravaggio

Michelangelo da Caravaggio w wieku 22 lat, nieświadomie, stał się twórcą innowacyjnego gatunku w malarstwie – martwej natury. Artysta przedstawił kosz pełen ziemskich owoców: tu są pędzle dojrzałych winogron i wiele figowych drzew, są jabłka i gruszki.

Owoce są zrywane razem z liśćmi i nie są wcale upiększone, już widać ślady więdnięcia i rozkładu, niektóre liście żółkną, wysychają i odwracają się… wszystko jest naturalne, jak w przyrodzie. Obraz jest naturalistyczny do iluzji: krawędź kosza i owoc zwisają ze stołu, a jakby „wypadają” na widza – stajemy się współwinni obrazu. Podkreślone martwe tło z całkowitym brakiem szczegółów i zajmujące większą część przestrzeni, dopełnia koncepcji wymyślonej przez autora.

W tym dziele Caravaggia wszystko jest jak w życiu – wszystko płynie i wszystko się zmienia, zamiast bujnej świeżości nadchodzi nieunikniona korupcja i śmierć. Mistrz nie zatrzymuje się tylko na najdokładniejszym obrazie życia, tutaj po raz pierwszy pojawia się zauważalna intensywna gra światła i cienia: jasne światło z lewej powyżej stopniowo zamienia się w cień w prawym dolnym rogu – Caravaggio, tak rozpoznawalne później!

Mistrz wiele razy zwracał uwagę na martwe natury w swoich pracach: „Chłopiec ugryziony przez jaszczurkę” w 1595, „Bacchus” w 1595, „Kolacja w Emmaus” w 1601 roku. Caravaggio w swoich pracach nie jest tylko kontemplatorem natury, jest twórcą najjaśniejszego języka malarskiego, jego dziełem przedstawiającym walkę życia i śmierci, poszukującym prawdy i sprawiedliwości.

anowi

Muzycy – Michelangelo Merisi da Caravaggio

W czasie pisania tego dzieła Michelangelo da Caravaggio był jeszcze młody i pomimo brawurowego charakteru prowadził dość spokojne życie w domu swojego patrona, kardynała Francesco Del Monte. Czas dramatycznych wydarzeń w losach artysty i jego wypełnionej pasji, walki światła i ciemności obrazów, które będą miały silny wpływ na całe malarstwo europejskie, jeszcze nie nadszedł. Jego zdjęcia są wciąż lekkie i liryczne. Często grają muzykę, tak jak w przedstawionym dziele, w którym kwitnąca młodzież i wysublimowana sztuka łączą się w harmonii.

Muzyk, siedząc na plecach plecami do widza, otworzył wynik. Na nim widoczny napis, który powinien dokładniej wyjaśniać, co się dzieje. Jest to częsty odbiór dzieł Caravaggia, ale nikt nie był w stanie przeczytać tego pisma. Chłopiec z rogiem w tle jest najwcześniejszym z autoportretów artysty, który często przedstawia się w swoich obrazach, i jest to ostatni autoportret Caravaggia, w którym widzimy go pogodnego.

W „Muzycy” wciąż słychać oddech Renesansu. Ale w gęstym i złożonym składzie utworu, w skręconych tkaninach odzieży i draperii, odczuwalne są te napięcia i drobne nerwowe drgania, które wyróżniają sztukę baroku.

anowi

Piombo. Biczowanie Chrystusa – Michelangelo Merisi da Caravaggio

Ta seria wysoce intonacyjnych i dramatycznych ołtarzy, składająca się z siedmiu aktów miłosierdzia, biczowania i Chrystusa w kolumnie, została napisana w ciągu kilku miesięcy po przybyciu do miasta, od razu czyniąc Caravaggio najbardziej popularnym malarzem w Neapolu. Wielu z nich, w tym słynni artyści z różnych krajów, inspirowali się dalej twórczością Michała Anioła.

anowi

Maffeo Barberini, przyszły papież Urban VIII – Michelangelo Merisi da Caravaggio

Malarstwo włoskiego malarza Caravaggia „Maffeo Barberini”. Rozmiar portretowy 110 x 84 cm, olej na płótnie. Maffeo Barberini pochodzi ze szlachetnej florenckiej rodziny; urodzony w 1568 roku W połowie lat 90. XVI wieku Maffeo Barberini został wyświęcony na arcybiskupa Nazaretu, a następnie w 1606 r. Otrzymał kardynalną rangę Spoleto.

Jako wysłannik kościoła watykańskiego i przyjmując obowiązki nuncjusza apostolskiego w Paryżu, przyczynił się do powrotu jezuitów. Obawiając się nadmiernego umocnienia domu habsburskiego w wyniku zwycięstw cesarza Ferdynanda II, Urban VIII dołączył do Francji, poparł Richelieu w walce z Austrią i Hiszpanią i spokojnie zareagował na szwedzką interwencję w sprawy Niemiec. Próbując wychować swoją rodzinę, Maffeo Barberini, będąc już papieżem Urbanem VIII, dowodził w 1641 r., Z powodu księstwa Castro, nieudanej wojny przeciwko Parmie Farnese.

Księstwo Urbino w 1636 r., Po wygaśnięciu domu Rovere, podlegało władzy papieskiego tronu. Urban VIII odnowił kulę „In coena Domini”, poprawił „Breviarium romanum” i ustanowił Zarząd Propagandy w 1627 roku. Papież Urban VIII przeklął system galilejski i zorganizował proces inkwizycyjny, który zakończył się potępieniem Galileusza w 1633 r., A później, w 1642 r., Skazał jansenizm w swoim pocisku „In eminenti”. Jego „Poemata” – hymny łacińskie, ody i epigramy – zostały opublikowane w Rzymie i Paryżu, a także kilka wczesnych włoskich wierszy Maffeo Barberini. Dzieła Urban VIII przedrukowano w Oxfordzie w 1726 roku.

anowi

Ścięcie Jana Chrzciciela – Michelangelo Merisi da Caravaggio

Ta praca, oczywiście, jest największym dziełem Caravaggio późnego okresu. Jednocześnie wygląda na najbardziej niepokojącą. Obraz jest pełen mocy, na nim widzimy to samo ciemne tło, znane nam z innych dzieł artysty, a także motyw przemocy. Jak zwykle nie widzimy żadnych pozytywnych momentów w sytuacji na zdjęciu. Zło znów jest bezkarne.

Liczby są przedstawione w pełnym rozmiarze, aby stworzyć poczucie rzeczywistości, co się dzieje, aby ustawić wymagany efekt dramatyczny. Jak już wspomniano, egzekucja Jana Chrzciciela jest mrocznym obrazem. To oczywiście arcydzieło późnego okresu twórczości Caravaggia.

Ścięcie głowy Jana Chrzciciela przedstawia świętego Jana, jego oprawcę, żołnierza, Salome ze złotym talerzem i starą kobietą. Interpretacja tego drugiego jest inna wśród historyków sztuki. Niektórzy uważają, że jest to Herodiada, inni zakładają, że jest to tylko obserwator, który uosabia widza, przełamując w ten sposób „czwartą” ścianę.

W prawym rogu zdjęcia znajdują się dwaj więźniowie, którzy robią wszystko, aby zobaczyć, co dzieje się na ulicy. Atmosfera działania jest tak straszna, że ludzie tego rodzaju są nawet zainteresowani tym wydarzeniem.

anowi

Portret Alof de Vignacura – Michelangelo Merisi da Caravaggio

Malarstwo włoskiego malarza Caravaggia „Alof de Vinyakurt”. Rozmiar portretowy 195 x 134 cm, olej na płótnie. Alof de Vinyakurt został przyjęty do Rycerzy Maltańskiego Zakonu Szpitalników w 1564 roku, w wieku siedemnastu lat, i pokazał się w następnym roku podczas oblężenia Malty, kiedy Turcy przejęli większość wyspy.

W roku 1601 Alof de Vinyakurt został wybrany na Wielkiego Mistrza Zakonu. Udowodnił, że jest utalentowanym przywódcą i fortifitkatorem, wiadomo, że podczas jego rządów zbudowano wiele przybrzeżnych fortyfikacji, a także akwedukt, który dostarczał wodę z płaskowyżu nad Rabatem do stolicy Malty, La Valletta.

Fra Alof de Vinyakurt zachował tytuł Wielkiego Mistrza Maltańskiego Zakonu Szpitalników św. Jana w latach 1601-1622 aż do swojej śmierci. Alof de Vignacult, oprócz wzmocnienia linii obronnych La Valletta, jako Mistrza Zakonu, był zdecydowany mocno wzmocnić i podnieść prestiż Zakonu Joannitów. Dlatego nic dziwnego, że z radością powitał w swoim domu Michała Anioła Caravaggia, najsłynniejszego malarza Rzymu i Neapolu tamtych lat.

Caravaggio przybył na Maltę z Neapolu w lipcu 1607 r. I, według jego biografów, Giovanniego Balione i Giovanniego Belori, rozpoczął pracę od razu, pisząc portrety Vinyakurt i innych szlachetnych rycerzy z maltańskiego Zakonu Szpitalników. W tym słynnym portrecie Caravaggio przedstawił mistrza Alofa de Vignacultusa w zbroi rycerzy paradnych z berłem porządkowym.

Zbroja Alofa de Vignacurt przetrwała do dziś i jest jednym ze skarbów galerii zbrojeniowej Pałacu w La Valletta. Charakterystyczny wyraz chłopca na obrazie Michała Anioła da Caravaggia na obrazie okazał się tak atrakcyjny, że ten obraz został kilkakrotnie skopiowany przez artystów, którzy odwiedzili Maltę w późniejszych czasach.

anowi

Błogość świętego Franciszka – Michelangelo Merisi da Caravaggio

Obraz „Błogość świętego Franciszka” włoskiego artysty Merisi da Caravaggio znany jest także pod inną nazwą „Ekstaza świętego Franciszka”. Wielkość obrazu to 92,5 x 128 cm, olej na płótnie. W średniowieczu kontynuowano proces adaptacji wiedzy naukowej i modelu świeckiej edukacji do chrześcijaństwa, która rozpoczęła się w starożytności.

Najważniejszym rezultatem tego procesu było stworzenie obrazu świata łączącego terminologię i wiele postanowień arystotelesowskiej metafizyki z biblijną doktryną o stworzeniu świata. Podobny proces adaptacji miał miejsce w kulturze oddolnej, gdzie chrześcijańska służba religijna weszła w kontakt z popularnymi wierzeniami.

Jednym z najbardziej zauważalnych rezultatów tego kontaktu był kult świętych rozsianych po całej Europie. Jednak zarówno w wysokiej, jak i niskiej kulturze proces ten był obarczony znacznymi trudnościami.

Przykładem jest potępienie przez kościół tzw. Paryskich Averroistes – filozoficznego nurtu, który uznaje arystotelesowską ideę wieczności świata, krucjaty przeciwko heretyckim naukom katarów, waldensów i innych.

Od 1207 roku podporządkował swe życie służeniu duchowemu dziedzictwu Jezusa Chrystusa, stając się kaznodzieją. Wkrótce miał naśladowców we Włoszech i prawie we wszystkich krajach europejskich, które zorganizowały się we franciszkańskim bractwie. W 1228 r. Kanonizowano Franciszka z Asyżu. Historie, legendy o nim gromadzone są w poetyckiej anonimowej kolekcji z okresu dojrzałego średniowiecza „Kwiaty św. Franciszka z Asyżu”.

	Forum www.anowi.fora.pl Strona Główna -> Malarstwo, rzeźba, ...	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3
Strona 3 z 3