MILIONY POLAKÓW NIE MAJĄ NA CHLEB

anowi

Niemal 5 milionów Polaków żyje w skrajnym ubóstwie - alarmuje CBOS. Wciąż pogłębia się przepaść między bogatymi i biednymi.

W 2008 r. przybyło o 4 punkty procentowe rodzin żyjących skromnie lub bardzo biednie, ubyło zaś o 4 punkty tych, które cieszą się dobrobytem – podaje serwis tvp.info za CBOS.

W biedzie, bez pieniędzy na podstawowe potrzeby, egzystuje aż 4 proc. ankietowanych. Kolejnych 26 proc. przyznaje, że żyje bardzo skromnie, z przysłowiowym ołówkiem w ręku. Ponad połowa z nas (52 proc.) żyje "średnio" – wystarcza na codzienne potrzeby, ale większe zakupy wymagają już zaciskania pasa. Jedynie 17 proc. badanych uważa, że starcza im na wiele bez specjalnego oszczędzania, a 1 proc. deklaruje, że żyje się im bardzo dobrze i mogą pozwolić sobie na różne luksusy.

Statystyki wykazały, że prawie 7,7 mln Polaków może wydać dziennie nie więcej niż... 10 zł. To mniej niz wynosi tzw. ustawowa granica ubóstwa (1404 zł dla czteroosobowej rodziny)!

Coraz więcej ludzi boi się o bezpieczeństwo finansowe swoich rodzin. Rozwarstwienie majątkowe powiększa się w bardzo szybkim tempie.

Dla uzmysłowienia skali problemu wystarczy podać, że blisko 5 milionów ludzi, których egzystencja jest zagrożona, to więcej niż łączna liczba mieszkańców Warszawy, Łodzi, Krakowa, Wrocławia i Poznania. Osiem lat temu takich osób było około 1,6 miliona - czytamy na stronie tvp.info.

(ks/tvp.info)

manko

Temat jest drażliwy. Bo pytanie, moim zdaniem, powinno brzmieć: dlaczego nie mają na chleb?

Czy dlatego, że Państwo nie dało? (zasiłku, wsparcia, dotacji, itp)
Czy dlatego, że nie chcą/potrafią znaleźć pracy, która jest źródłem dochodów?
Czy dlatego, że wolą zarobione/zdobyte/uzyskane pieniądze przepić?
Czy dlatego, że wybrali taki styl życia? (nie pracować - a tym samym i nie mieć)
Czy nie planują przyszłości albo nie interesują się tym, jedynie liczy się chwila obecna?
Czy są wyrzutkami społecznymi i nie potrafią ułożyć sobie stosunków z innymi ludźmi?
Czy dlatego, że socjalizm był lepszym ustrojem społecznym od kapitalizmu? (zapewniał równość w biedzie)

Pytania można mnożyć. Faktem jest jednak, że w Polsce nikt nie umiera z głodu (wyjątek: Rumun w areszcie krakowskim!). Pomagają bowiem ludziom naprawdę biednym organizacje społeczne, religijne, państwowe czy samorządowe. Oraz osoby prywatne.

anowi

manko

mariag

mariag

manko

Sądzę jednak, że jest to sprawa ustrojowa.

Równość w biedzie zapewniał socjalizm, nie było bezrobocia, głodu, nawet pieniądze dodrukowywano w miarę potrzeby (dlatego nie można było za nie kupić tego czego się chciało, bo nie odzwierciedlały one realnej wartości towaru). Ludziom niezaradnym pomagało państwo, praca odbywała sie wg zasady: "czy się stoi, czy się leży - dwa tysiące się należy". Ludzie naprawdę ciężko pracujący mieli pensje jedynie do trzech-czterech razy większe od tych najmniej wynagradzanych (dyrektor/sprzątaczka). Cały wypracowany dochód narodowy dzielony był mniej więcej po równo. Pracować ponad przeciętność nie opłacało się, symbolem bogactwa nie był przedsiębiorca czy naukowiec - a badylarz czy taksówkarz. Szacowano wtedy, że połowa zarabianych przez przeciętnego pracownika pieniędzy idzie do podziału przez państwo.

Kapitalizm zmienił zupełnie standardy. Teraz każdy sam na siebie zarabia. Nie ma żadnych ograniczeń (poza działalnością przestępczą jak np. przemyt, oszustwa) w wielkości zarobków. Praca już nie jest wygodnym spędzaniem czasu, ale przedsiębiorca musi na zatrudnianym pracowniku zarobić. Państwo również musi mieć pieniądze na podstawowe działania (edukacja, opieka zdrowotna, wojsko, policja, administracja) oraz na pomoc dla tych niezaradnych lub poszkodowanych obywateli (renciści, emeryci, chorzy). Pieniądze państwo pobiera z podatków. Każdy obywatel płaci 19-procentowy podatek od dochodów, a także 22-procentowy podatek od towarów i usług - VAT. To z tych pieniędzy udzielana się pomoc ludziom biednym.

I teraz jest dylemat: czy podnieść podatki wszystkim obywatelom (a może tylko niektórym?) i więcej pieniędzy przeznaczyć na likwidację biedy - czy pozostawić podatki bez zmian i zgodzić się na taki poziom biedy jaki mamy obecnie. Innych rozwiązań nie ma. Gdyby ktoś zapragnął zmniejszyć dzisiejszą biedę do takiego poziomu jaki występował w PRL-u, musiałby zwiększyć podatki ludziom pracującym do 50%. Ale to nie wszystko, wtedy nie opłacałoby się już pracować i chętnych do tego brakowałoby. Bo przecież można żyć z samego zasiłku i ograniczyć swoje aspiracje. A to doprowadziłoby do upadku całego systemu, podobnie stało się w sferze emerytur, gdzie państwo nie ma środków na żądania lawinowo rosnącej liczbie emerytów przy malejącej liczbie ludzi pracujących.

Reasumując - obecna sytuacja jest najrozsądniejsza. Tak jak w gospodarce wolnorynkowej cena wyznacza równowagę między podażą i popytem, tak zarobki wyznaczają równowagę na rynku pracy. A do biedy należy podchodzić ze świadomością, że sama pomoc to za mało. Potrzebna jest motywacja ludzi biednych aby z tej biedy wyjść. Bo jak jej nie ma to i pomoc jest bezcelowa.

mariag

Przyrównałam Polske do krajów Unii Europejskiej , żaden z nich nie jest socjalistyczny . Róznie kształtuje sie w nich poziom dochodu narodowego , lecz maja wiecej do zaoferowania pomocy rodzinie.
Chodzi tu o właściwe rozdysponowanie wydatkami .........a nie partie przyznały sobie dofinansowania , doja kase ile wlezie..........teraz na topie sa spooty wyborcze do Parlamentu Europejskiego , wyscig po stołki trwa Exclamation

Ja juz ne moge patrzec na tego Palikota........., ze nie wspomne o "pisiorkach" Exclamation

	Forum www.anowi.fora.pl Strona Główna -> Przegląd prasy	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1