JESIEŃ

manko

JESIEŃZa oknami smutno, szaro
Płyną chmury ołowiane
Nagle się poczułeś staro
Znikło szczęście przeżywane...

Zostawiła cię dziewczyna
Nikt nie pragnie twej radości
Za godziną trwa godzina
Przymusowej samotności...

Nawał zajęć czas pochłania
Lecz radości nie sprawiają
Pustka do refleksji skłania
Wspomnienia się zacierają...

Dzień przemija, młodość znika
Zastanawiasz się nad końcem
Nie ucieszy śpiew słowika
Nie zachwyci jasne słońce...

Deszczu szmer pogłębia smutek
Dusza szronem się pokryła
Myśli są jak lodem skute...
Czy przygoda się skończyła?

Gość

Ozłocone wszystkie parki
Nie brakuje też czerwieni
Przez mgłę słońce się przebija
Ciepłe dni są tej jesieni

Gdzieś tam czai się przygoda
Gdzie ogniska nasze płoną
I choć złoci się przyroda
W sercu nadal jest zielono

manko

SAMOTNOŚĆMasz Ansiku dużo racji
Jesień pięknem emanuje
Jawiąc się w setkach kreacji
Kolorami nas czaruje...

Zewsząd ciepłem nas otacza
W oczy biją blaski złota
Słońce krótszy dzień wyznacza
Częściej zaskakuje słota...

Chociaż serce radość chłonie
Nie ma się nią z kim podzielić
Gdy miłości nadszedł koniec
Trudno jakoś się weselić...

Wnet uroki życia bledną
Ujrzysz pustkę niezmierzoną
Gdy odtworzysz w myślach jedną
Rozmowę niedokończoną...

Szczęściem wciąż się dzielić trzeba
Bo jak w lustrze się odbija
Błyszcząc niczym błękit nieba...
Samotność duszę zabija!

Gość

Manko skąd ta melancholia???
Bierz przykład z Ansi!!!
Z jej słów emanuje radość i ciepło, a Twoje wierszyki choć bardzo piekne jakiś smutek wlały w ma duszę Wink

Gość

Powiedz nam Manko gdzie ta dziewczyna,
która rozmowy nie dokończyła?
Obiecywała pewnie zbyt wiele
I przestraszona w mgle się rozmyła

Nie martw się Manko, ona powróci
Stęskniona będzie i niecierpliwa
Ciesz się marzeniem zamiast się smucić
Jeszcze przed tobą chwila szczęśliwa

manko

MARZENIAHajdi, miesiąc to zadumy
Nastrój tworzy wiele zdarzeń
Chciałoby się aby tłumy
Mogły czerpać z pięknych marzeń...

Znam dziewczynę, co nie marzy
Utraciła sens istnienia
Nie śni, że się kiedyś zdarzy
Coś, co życia bieg odmienia...

Ta dziewczyna jest wciąż blisko
Choć ostygło piękne serce
Chciałbym zrobić dla Niej wszystko
Ale Ona tego nie chce...

Woli zamknąć się w skorupce
Tam przeżywać swoje żale
Oddalamy się i wkrótce
Istnieć już nie będę wcale...

Muszę poznać takie stany
By ukoić niepokoje...
Beznadziejnie zakochany
Chcę Jej oddać szczęście swoje!

Gość

Jesień ze sobą niesie nostalgię
i żal za wiosną, która minęła,
dawno za nami już sianokosy,
nawet wykopki dawno minęły.
Dni są już krótkie, często ponure,
serca zaś smutkiem są wypełnione,
trudno uwierzyć w tę prawdę szczerą,
że świat z jesienią nam nie umiera...
Że chociaż żółte opadły liście,
czekamy przecież na wiosny przyjście...
Na wiosnę, która przecież nadejdzie,
lecz z wiosną czasu znowu ubędzie...
Lat nam przybywa wciąż nieustannie,
coraz się szybciej kołowrót kręci,
maje tak szybko nam uciekają,
po nich listopad, pełen niechęci...
Czy coś dobrego może nas spotkać,
wypełnić życie, radością rozgrzać...
Oj, w listopadzie uwierzyć trudno,
wiosna daleko, a w sercach smutno...

manko

NADZIEJAŚwiat umiera w pełni wiosny
Gdy ktoś bliski nas zostawia
Już nie cieszy śpiew radosny
Czar przyrody nie zabawia...

Wszystko staje się odległe
Nierealne, bez znaczenia
Rosną wciąż sprawy zaległe
Nie znikają gdzieś zmartwienia...

Dusza sama się pogrąża
Na słowa nie reaguje
Do samozniszczenia zdąża
Tylko żal i rozpacz czuje...

Rani każdy gest przyjaźni
Odtrąca się przyjaciela
Co chce pomóc - ale drażni
Gdy zbędnych porad udziela...

Trzeba zmienić nastawienie
Wrócić znów do dawnych marzeń...
Jest nadzieja, że wspomnienie
Nie zagłuszy nowych zdarzeń!

Zosia

To nie wina jesieni, że miłość ulata,
to nie wina wiosny, że miłości nie budzi,
to nie wina zimy, że miłości nie studzi,
to nie wina lata, że miłość nas utrudzi.

Serce miłości pięknej wyczekuje.
Serce trudnej miłości się nie boi.
Serce, gdy miłość poczuje,
Twą miłością na zawsze się poi.

Pocieszyć Cię nie umiem, gdy z miłości serce krwawi.
Pocieszyć Cię nie umiem, gdy kobieta uczuciem się bawi.
Pocieszyć Cię nie umiem, bo nie wiemy, kiedy miłość nas zostawi.
Ale miłość, jeśli nawet nieszczęśliwa, nikogo nie … zdławi.

Gość

Wiem, że nie da się pocieszyć,
kiedy smutek Cię pogrąża,
cóż o wiośnie da gadanie,
gdy wokoło nie ma słońca,
kiedy zadra w sercu właśnie
mocno boli i uwiera
i cóż znaczą jakieś słowa,
kiedy miłość Twa umiera...
Jak ptak w klatce się trzepocze,
ale światła już nie czuje,
cóż gadanie da o wiośnie,
gdy nadziei też brakuje...

manko

WIARAWierzę, że powróci wiosna
Nie przepadną piękne lata
Miłość zawsze jest radosna
Nawet kiedy figle płata...

Zatęsknimy znów do siebie
Każdy gest jest jak blask słońca
Lśniąc na zachmurzonym niebie
Ciepło uczuć śle bez końca...

Milcząc - przemawiamy czule
Patrząc - wspólny dreszcz czujemy
W myślach - mocno Cię przytulę
Całym sercem żyć pragniemy...

Choć na dworze siąpi plucha
Nasze dusze wiara wzrusza
Znowu jedna drugiej słucha
Obie równy rytm porusza...

Niby nic się nie zmieniło
Nadal nas odległość dzieli
A jak miło się zrobiło...
Znów będziemy siebie mieli!

Gość

Słowa Twe mnie ucieszyły,
nagle zobaczyłam wiosnę
i świat przestał już być mglisty,
słońce świeci w krąg, radosne!

Barwne liście zaiskrzyły,
niczym kwiaty gdy pączkują,
ciepły wietrzyk, jak zefirek,
lekko ciało me otulał...

I nadzieja wnet wybuchła,
tak jak pączkujące kwiecie,
wróci wiosna, wiosna wróci!
Słońce pięknie będzie świecić!

Zosia

Jakież miłe sercu do świata nastawienie,
gdy nadzieja wysoko wzlata.
Jakież dla serca wytchnienie,
gdy poczuje powiew przyszłego lata.

Jeszcze do szczęścia brakuje
wszelkich marzeń spełnienia.
Każde serce dobrze się czuje,
gdy do niego lgną marzenia.

Choć marzeń jest tak wiele,
choć serce nad tym nie panuje,
to każde Twe ciche życzenie
Twoja pamięć przypilnuje.
Very Happy

manko

MIŁOŚĆMiłość leczy wszystkie rany
Kiedy serce drugie czuje
Żal zostaje zapomniany
Smutek już nie dominuje...

Nowe plany tworzy głowa
Chęć działania wprost rozpiera
By budować świat od nowa
By na ludzi się otwierać...

Pięknie robi się dokoła
Deszcz i plucha cieszą oczy
Popsuć szczęścia nic nie zdoła
Radość wspólna nas jednoczy...

Chciałoby się biec po łące
Krzyczeć głośno z całej siły
Wonie czuć upajające
Wdychać wiatru powiew miły...

Znowu słońce zaświeciło
Znowu życie jest radością
Lato jesień przegoniło...
Miłość stała się młodością!

Gość

M...

Cóż lepszego nad młodość
i nad miłość? Nic nie znajdziesz!
Wszelkie niech chowa się złoto,
to są najważniejsze skarby!

Że kalendarz? On nieważny!
Nie on młodość nam wyznacza,
lecz dusza lekka, bez wzgardy
i miłość, co serce otacza.

Tak długo jest lato i młodość,
jak długo na niebie jest słońce
i nawet, gdy go nie widać,
żarzy się serce gorące.

Barwami świat nasz wysyca,
ciepłem swym członki napełnia,
rozjaśnia mrok i ciemności,
i wszystko ciągle przede mną....

I życie stale ma wartość,
cel wciąż piękny i nęci,
świat zaś radośnie wiruje,
a Ziemia dla mnie się kręci...

Zosia

Chociaż jesień już odchodzi
i cichutko w polu łka…
Kto tę jesień dla nas zatrzyma,
jeśli nie zrobię to .. ja?

Kto zawiesi na naszym drzewie
różne odcienie złotych barw,
jeśli barwy już poszarzały?
Dla ciebie to zrobię ...ja.

Kto kwiatom odda zapach,
co budził nas co dnia?
Ja ten zapach pamiętam …
Dla ciebie zrobię to…ja.

Jeśli myślisz, że jesień
odejdzie w siną dal,
to się mylisz mój drogi,
bo jesienią dla ciebie będę ….ja.

manko

PRÓBANie będziesz nigdy, Zosiu, jesienią!
Masz w sercu tyle piękna, dobroci,
że wszystkie smutki w radość się zmienią.
A wdzięczne serce Ciebie ozłoci...

Czasem chce człowiek z gruntu pogodny
poznać co czują ludzie zmartwieni.
Odczuć dlaczego ktoś miły, zgodny,
nagle swe życie w rozpacz zamienił...

Czemu z dnia na dzień traci nadzieję?
Nie widzi sensu swego istnienia,
to co dokoła niego się dzieje
w bezduszną postać nagle przemienia...

Trzeba się złączyć z takim człowiekiem
by móc zrozumieć, pomóc w potrzebie.
A świat zamknięty, zabity ćwiekiem
może otworzy znowu dla ciebie?

Czy me wysiłki będą skuteczne?
Ja swych przyjaciół w biedzie poznałem!
Moje uczucie, trwałe i wieczne,
osobie bliskiej sercu oddałem...

Zosia

Życie jest krótką chwilą i trwa jak jesienna mgła.
Ona snuje się lekko i spokojnie płynie w dal.
Nad stawem jest jej dobrze, tam dla niej zdrój,
tam ona rozpozna, kto dla niej dobry i swój.
Tam cieszy się życiem, tam pląsa wśród traw .
Wystarczy promień słońca, co ogrzeje staw,
a mgła blednie, opada, nie ma barw … znika.
Tak jest i z nami, gdy brakuje nam płomyka,
co serce rozpali i doda sił do życia za dnia.
A jeśli tego nam braknie, to znikamy jak mgła.

manko

ULOTNOŚĆSłońce nadal nam świeci, za chmurami skryte.
Wiem, że będzie trwać wieki, jasne, znakomite.
Zbyt się zbliżyć nie można, bo mocno przypiecze.
Lecz z daleka oblicze ma niemal człowiecze…

Chmury życie przyniosło, gdy blask był największy.
Przesłonięte oblicze ów smutek upiększył.
I zastygło cierpienie jak rozpacz skrywana,
która boli do głębi - lecz innym nieznana…

Nie znikniemy bez słońca, choć trapią nas żale.
W oczekiwaniu końca - czekamy wytrwale,
aż przeminie cień, a czas na pomoc pospieszy.
Ciepłem znowu ogrzeje, a blaskiem ucieszy…

Gość

.
OSTRZEŻENIE...

O naszej gwieździe czytam peany,
a pisze je ktoś w słońcu zakochany...

Lecz tego pewnie on nie wie,
że słońce, jak w wielkim gniewie,
gdy podejść zbyt blisko
jego nuklearne ognisko
hukiem potwornym ogłuszy
i spali rozterki duszy...

Zawstydzony

.

Gość

.
OŚWIADCZAM (w związku z powyższym wierszem), że wszelka zbieżność nazwisk, imion etc.
jest zupełnie przypadkowa! Zaprezentowałam w nim filozofię astrofizyka, (którym zresztą - nie jestem)!

Wink

.

manko

ROZPACZWielka jest potęga Słońca
Daje życie lub zabiera
Gdy już noc dobiega końca
Okno nam na świat otwiera...

Widać rzeki skute lodem
Trwa w przyrodzie sen zimowy
Brak słoneczka jest powodem
Że się czuję tak jałowy...

Czekam na dwa ciepłe słowa
Gest przyjaźni, śmiech radosny
Z trudem klei się rozmowa
Nic nie przypomina wiosny...

Wiem, że jest po drugiej stronie
Za chmurami gdzieś schowane
Wyciągam na próżno dłonie
Nic w nie odeń nie dostanę...

Nie chcę zbyt blisko podchodzić
Niech rozterki duszy trwają
Chciałbym pomóc, nie zaszkodzić
Gdy gwiazdy tak rozpaczają...

	Forum www.anowi.fora.pl Strona Główna -> Wiersze	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1