 |
|
 |
|
jagoda
Dołączył: 19 Cze 2008
Posty: 153
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 46 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Płeć: Kobieta
|
|
 |
|
 |
|
 Wysłany: Śro 18:41, 20 Maj 2009 Temat postu: |
|
|
Przepowiednia z Tęgoborza
"Trudno ludzkie ustalić losy, gdy zmienność warunków odmienia to, co wczoraj trwałym było, a jutro istnieć przestaje.
Oto powiadam wam:
W dwa lat dziesiątki nastaną te pory,
Gdy z nieba ogień wytryśnie.
Spełnią się wtedy pieśni Wernyhory,
Świat cały krwią się zachłyśnie.
Polska powstanie ze świata pożogi,
Trzy orły padną rozbite,
Lecz długo jeszcze los jej jest złowrogi,
Marzenia ciągle niezbyte.
Gdy lat trzydzieści we łzach i rozterce
Trwać będą cierpienia ludu,
Na koniec przyjdzie jedno wielkie serce
I samo dokona cudu.
Gdy czarny orzeł znak krzyża splugawi,
Skrzydła rozłoży złowieszcze,
Dwa padną kraje, których nikt nie zbawi,
Siła przed prawem jest jeszcze.
Lecz czarny orzeł wejdzie na rozstaje;
Gdy oczy na wschód obróci,
Krzyżackie szerząc swoje obyczaje,
Z złamanym skrzydłem powróci.
Krzyż splugawiony razem z młotem padnie.
Zaborcom nic nie zostanie.
Mazurska ziemia Polsce znów przypadnie,
A w Gdańsku port nasz powstanie.
W ciężkich zmaganiach z butą Teutona
Świat morzem krwi się zrumieni.
Gdy północ wschodem będzie zagrożona
W poczwórną jedność się zmieni.
Lew na zachodzie nikczemnie zdradzony
Przez swego wyzwoleńca
Złączon z kogutem dla lewka obrony
Na tron wprowadzi młodzieńca.
Złamana siła mącicieli świata
Tym razem będzie na wieki.
Rękę wyciągnie brat do swego brata,
Wróg w kraj odejdzie daleki.
U wschodu słońca młot będzie złamany.
Pożarem step jest objęty.
Gdy orzeł z młotem zajmą cudze łany
Nad rzeką w pień jest wycięty.
Bitna Białoruś, bujne Zaporoże,
Pod polskie dążą sztandary.
Sięga nasz orzeł aż po Czarne Morze
Wracając na szlak swój prastary.
Witebsk, Odessa, Kijów i Czerkasy
To Europy bastiony,
A barbarzyńca aż po wieczne czasy
Do Azji ujdzie strwożony.
Warszawa środkiem ustali się świata,
Lecz Polski trzy są stolice.
Dalekie błota porzuci Azjata,
A smok odnowi swe lice.
Niedźwiedź upadnie po drugiej wyprawie.
Dunaj w przepychu znów tonie.
A kiedy pokój nastąpi w Warszawie,
Trzech królów napoi w nim konie.
Trzy rzeki świata dadzą trzy korony
Pomazańcowi z Krakowa,
Cztery na krańcach sojusznicze strony
Przysięgi złożą mu słowa.
Węgier z Polakiem, gdy połączą dłonie,
Trzy kraje razem z Rumunią.
Przy majestatu polskiego tronie
Wieczną połączą się unią.
A krymski Tatar, gdy dojdzie do rzeki,
Choć wiary swojej nie zmieni,
Polski potężnej uprosi opieki
I stanie się wierny tej ziemi.
Powstanie Polska od morza do morza.
Czekajcie na to pół wieku.
Chronić nas będzie zawsze łaska boża,
Więc cierp i módl się człowieku."
Autor przepowiedni jest nieznany. Kurier Codzienny w 1938 nazwał autora "anonimowa medium". Gazeta Narodowa w 1912 pisała, że autorem jest duch Mickiewicza, który miał się objawić hrabiemu Wielogłowskiemu w 1893. Stanisław Hadyna że autorką przepowiedni jest Agnieszka Pilchowa, Jasnowidząca z Wisły. Jest to mało prawdopodobne, w roku, w którym hrabia Wielogłowski usłyszał przepowiednię, miała 5 lat.
Różne interpretowano przepowiednie. Przeważnie odnoszono się do aktualnej historii. Po II wojnie światowej, większość czytelników bywała zgodna w rozumieniu poszczególnych symboli. Symbolikę krzyża splugawionego (swastyka), młota (sierp i młot), niedźwiedzia (Rosja).
Inne interpretacje; jedno wielkie serce - Józef Piłsudski, Jan Pawł II i Lech Wałęsa - "wielkich serc" było więcej.
Do polskiego papieża odnoszony jest wers o pomazańcu z Krakowa. W herbie papieży znajdują się "trzy korony". Czasem jest to rozumiane, jako zapowiedź powrotu monarchii w Polsce.
W okresie PRLu duże znaczenie przywiązywano do słów "U wschodu słońca młot będzie złamany" i "A smok odnowi swe lice" odnosząc je do konfliktów między ZSRR a Chinami.
Niektóre opisane wydarzenia niemożliwe były do przewidzenia w 1893 r. - wojna światowa, upadek imperiów zaborczych, odrodzenie państwa polskiego.
Ostatnia zwrotka przepowiedni, dodawało otuchy polskim żołnierzom na wojnie.
Post został pochwalony 2 razy
|
|
FAQ 
, a i poeta z niego zły nie jest), łączę tylko i wyłącznie ze Słowackim. Natomiast z tego, co pamiętam, Mickiewicza inspirował Byron i tu znajduję podobieństwo, a nawet coś więcej. Może dla tego, że Mickiewicz tłumaczył Lorda, kilka bardzo podobnych fraz/zwrotów znajduję u obu poetów. A może dla tego, że obaj do mnie "przemawiają"?
Nie wiem ile jest prawdy, różne źródła, różnie podają, w tym, że Mickiewicz był chorym człowiekiem, że miał wiele kompleksów, co odbiło się na jego psychice. Kocham poezję, kocham czas romantyzmu i nie tylko w literaturze, ale i historia tamtych lat jest bardzo ciekawa 
