ROK, mam nadzieję na czczenie następnych :D...

Gość

ROK

Rok cały - przeminął już, prawie...
Trochę jak w śnie, a trochę na jawie...
I tak powiem - jestem ciutkę zagubiona,
a może trochę smutna, trochę zniesmaczona,
żal mi jest tego, co w dal odpłynęło
i już nie wróci, fajnie się wtedy zaczęło...
Może ja jestem nieprzystosowana,
ale bardzo chciałam tu wypić szampana.
Nie winię więc nikogo, ani też niczego,
wszak to forum - to także jest i moje dzieło,
bo piechotą nie chodzi tyle, co mam postów,
lecz coś się wypaliło... Jest nie tak, po prostu...
Więc coś się zakończyło, przynamniej na razie...
Może ten błąd jest we mnie, że nie jestem w fazie...
Chcę jednak wszystkich zapewnić, jam nie obrażona,
jednakże trochę jestem czymś tam zniesmaczona,
trochę żalu jest we mnie i trochę też złości...
Nie poradzę nic na to, lecz w imię miłości,
tęsknoty i wspomnienia oraz sentymentu,
życzę abyśmy wyszli bez szwanku z odmętu,
odnajdując tu siebie i wszystkich nawzajem,
rozwijając swój talent, tu się spotykając...
Życzę więc nam (Wam?) lat wielu, lecz czy wrócę, nie wiem,
lecz chętnie się tu się dzielę z Wami solą, chlebem...
Do balu ja niestety, wciąż mam za daleko,
lecz życzę miłej zabawy! Ja jednak poczekam...
Bo żal mi wszystkich którzy tu przed rokiem prawie
z radością przybieżeli, na przekór złej sławie,
co jak smród roztaczała wroga konkurencja...
Lecz sama już nic nie wiem i czekam dni szczęścia...
Wiem... Że to mocno zbyt jest napuszone...
Nie poradzę nic na to, idę w swoją stronę!
Może tutaj powrócę, a może nie... - nie wiem,
nadzieja ma spoczywa w tej soli i chlebie...
Nie ode mnie to wszystko, co tu jest zależy...
Lecz tu koniec... Cóż, chciałam tylko Wam się zwierzyć... Rolling Eyes

To przez to zaproszenie, które otrzymałam...
Na wielkie balowanie mam weny zbyt mało....
Pozdrawiam Was, całuję i życzę najlepiej,
by nigdy tu nie było, jak bywa w złym sklepie.... Rolling Eyes

I to by było na tyle...
(Na teraz albo na zawsze Rolling Eyes

, nie wiem... Confused

Tym nie mniej - równie hucznego dwulecia życzę Wam Wszystkim Exclamation

manko

ROCZNICA

Rok zmusza do refleksji, do podsumowania
Pozwala na ocenę - czasem porównania
Bo z serca się i z pracy to forum zrodziło
Tu każde z nas cegiełkę swoją dołożyło
Początek bywa trudny, lecz nam się udało
Bo zacne grono ludzi się wspólnie zebrało
By przelać swoje myśli, podzielić radością
Czasem podyskutować z niezwykłą szczerością
O problemach rodzinnych, o kraju, o świecie
A efekty tych działań na forum znajdziecie
Jest czas połowu oraz czas sieci suszenia
Nic nie trwa wiecznie, wszystko bez przerwy się zmienia
Bywają wzloty, radość i wspólne zabawy
A po nich upojenie i pomysł ciekawy
Czasami drobiazg może być źródłem przykrości
Na krótko, bez znaczenia - jednak cierpliwości
Czasem braknie by przetrwać i chwile niemiłe
Nie każdy ma do tego tą wewnętrzną siłę
Która sprawia, że człowiek troskami gnębiony
Potrafi być dla innych tak zadowolony
Że się garną do niego jak ptaszki do słonka
Taką właśnie na forum jest nasza Iwonka
Która zawsze się stara by dobrze się działo
Pani Admin w tym trudzie wielu pomagało
Choć nie zawsze starczało i czasu i chęci
Mogę dzisiaj powiedzieć: - A jednak się kręci!
I za pracę włożoną serdecznie dziękuję
Bo od roku na forum wspaniale się czuję...

Ula

Manko, dziękuję za optymizm, który przelałeś w wierszu. Taka postawa jest bardziej twórcza niż ciągłe narzekania.

Zosia

Ula , juz dawno nie słyszałam takich słów. Skąd ty kobieto się wzięłaś? Rolling Eyes

Gość

Ja ciągle nie narzekam,
a jedynie wtedy,
gdy czuję się nieswojo,
czyli blisko biedy,
której nie zawiniłam
i nie akceptuję,
ale przez nią to właśnie
dość źle tu się czuję...
I nie poradzę na to,
to poza mną leży,
kiedy słyszę od innych,
że tak się należy,
żem ja jest obwiniona
o jakieś jątrzenie,
a ja żal tylko czuję
oraz zniechęcenie...
Nie agituję nikogo,
nikomu obrzydzam,
nikogo nie zniechęcam
ani nie wyszydzam,
jeno coś we mnie pękło
w pół słowa, w pół zadania,
nic na to nie poradzę
żem nie do sprzedania,
ni sterowania jestem,
jam dla siebie sama
i wolę gdy mnie karmi
niezatruta karma...

Nie po o tym piszę,
by obrazić kogoś,
lecz po to, by wyjaśnić
czemu własną drogą
podążyłam i wcale
tego nie żałuję,
choć do forum Anowi
wciąż sentyment czuję...

Lecz sentymet - zbyt mało,
by cieszyć się życiem,
ja lubię się nim cieszyć
i nie tylko skrycie,
dlatego nie odmawiam
sobie przyjemności,
bo sybarytką jestem
dla lepszej jakości
życia, moich rozrywek,
takich, jakie lubię,
bez względu na to czym trzeźwa,
czy może mam w czubie...
- to oczywiście żart taki Wink

,
taka poetica -
licentia, z której jednak
jakość - wszak wynika,
czyli życie radosne,
które się należy
człowiekowi każdemu
i każdemu zwierzu,,,

Sol

Ja ciągle nie narzekam,

Ja inne mam zdanie
bo co czytam Twe wiersze
to prawie konanie
darcie szat, rwanie włosów
rąk mycie od winy
i ni jak nie potrafię
dojść tego przyczyny...
Skoro jesteś bez skazy
nie jątrzysz, nie szczujesz
a tylko żal i smutek
tak piszesz, że czujesz
po co ciągłe pisanie
dawanie we znaki
że to nie Ty lecz ktoś inny
jak wiesz powiedz -kto taki...

Gość

Ja wcale często nie piszę,
raczej bardzo rzadko,
tak rzadko jak zaglądam
na forum ostatnio,
lecz jeśli mnie obwiniasz
o jakieś jątrzenie,
(ktoś mi o tym powiedział)
- to nie do widzenia,
ale żegnam!
I koniec z Anowią przygody,
znam przyjemniejsze miejsca
niż bez końca schody!
Raz już to przerabiałam,
lecz nie myślę więcej,
w tym pierwszym zresztą miejscu
zgubiłam swe serce,
tego nie pokochałam,
ledwo polubiłam,
gdy do dalszej wędrówki
życie mnie zmusiło...
Zatem na zawsze żegnam
i już tu nie wrócę
ani jątrzyć nie będę,
ani Was zasmucać,
ani tym bardziej siebie,
Was mi nie potrzeba,
skoroście tak jak Myki
zgubili me niebo...

Sol, pod wpływem tego, co mówisz na mój temat innym, powstało moje poprzednie wierszydło...
Zabolało mnie bardzo, kiedy Mateusz naubliżał bogu ducha winnej Acomitam i kilka innych spraw z kuluarów. Teraz boli mnie BARDZO MOCNO.
[color=red]żegnam
Nie jątrzyłam, nie jątrzę i nie będę tego robić.

Miłej zabawy.

To już ostatnie darcie szat,
to już ostatnie darcie włosów,
nie rozdrapię Waszych ran
i też nie zadam Wam woprosów,
lecz za to pójdę sobie tam,
gdzie już nie zaznam żadnych ran
i gdzie mnie też nie spotka nic,
co powie cicho wstydź się wstydź...
Bo za plotami nie przepadam
i w narzekamiu się nie sprawdzam,
nie lubię też podwójnie żyć
czy w jakimś rozdwojeniu być.

Zatem mówię, żegnam Was
nie na dziś jutro, a wszelki czas!

Spokój więc będziesz miała Sola,
taka jest moja na dziś wola,
a jeżeli zechcesz mnie śledzić,
to Ty, a nie ja będziesz się biedzić,
więc dochodź sobie, czego chcesz,
a ja stąd dzisiaj idę precz![/color]

Sol

anowi

Kszzzz, wydaje mi się, że mierzysz ludzi swoją miarką. Patrzysz na wszystko przez pryzmat swojego"ego" - mania wyższości? chęć dominacji? za wszelką cenę musi wyjść na Twoje?
Nie myśl, że "znowu bronię Sol" - dla Twojej wiadomości, zawsze trzymałam się z boku, prócz jednej próby załagodzenia nieporozumienia na forum, lecz było to zanim "ruszyło Cię sumienie" i umieściłaś kilka "wrednych" postów na FSK. Jednak nie "rozwaliłaś" mi forum, więc musisz jeszcze, równiutko jak w zegarku- raz na miesiąc zaglądać na "stare śmieci" i wdusić pomiędzy ludzi trochę jadu?
Przykro mi, pomimo wielkiej sympatii, którą do Ciebie czułam (?), przyjmuję do wiadomości fakt, że chcesz opuścić forum:

Zosia

A ja lubię ponarzeać,
niekiedy na wszystko,
nawet w lesie na mrowisko,
na dziury w ulicach,
na władzę, na pogodę,
nawet na swoją urodę.

I niech mi to narzekanie
ze mną na długo pozostanie,
bo jak sobie ponarzekam,
to mam lepsze spojrzenie
na drugiego człowieka.

On też się męczy, nie tylko ja,
on też się dręczy, nie tylko ja.
Więc wspólne narzekanie,
to takie moje katharsis,
co oczyszcza mą duszę.

Ja nikogo nie przymuszę
do narzekania, do stękania,
do historii wybielania.
Niech siądzie ze mną do stołu,
ja go wysłucham
i razem minie nam noc głucha.

anowi

Każdy lubi ponarzekać
na pogodę, na faceta
na to, że nam jak po grudzie
wszystko idzie
w wielkim trudzie
Jednak są granice pewne
pewna cienka linia wąska
gdy z narzekań pomówienia
z ust wychodzą na człowieka.
Narzekajmy więc z umiarem
by nie krzywdzić drugiej strony
wtedy zgodne usiądziemy
przy stoliku z drugiej strony....

manko

A ja wcale nie narzekam.
Nauczony doświadczeniem
W świat marzeń z myślą uciekam
Gdy spraw pewnych nie odmienię...

Kiedy zimno, deszcz i słota
Nie wydziwiam na pogodę.
Przyjdzie lato, jesień złota -
Radość sprawi dziewczę młode...

Kiedy nie wychodzą plany
Można zawsze tworzyć nowe.
Jutro będę zakochany,
Dziś daremnie łamać głowę...

Kiedy praca mi doskwiera
I czas cenny tracę przy tem
Na refleksję mi sie zbiera -
Wkrótce będę emerytem!

Z optymizmem zawsze patrzę
Szybko zapominam smutki.
Przez to życie mam bogatsze...
Bo nasz czas tu bywa krótki!

Natan

	Forum www.anowi.fora.pl Strona Główna -> Wiersze	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1